Αντί πανηγυρικού της ημέρας

«Από της 6ης πρωινής της σήμερον η Ελλάς ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν προς την Ιταλίαν.. Αι Ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλουν τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως επί της Ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους».
Έτσι, πριν από 67 χρόνια, ξεκινούσε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που οι στρατιωτικοί και οι πολιτικοί και των δυο χωρών περίμεναν πως θα τελειώσει μέσα σε λίγες μέρες με νίκη των ιταλικών όπλων. Όμως, κανείς τους δεν είχε υπόλογίσει έναν αστάθμητο παράγοντα.
Την αγάπη αυτού του λαού για λευτεριά, πρόοδο και κοινωνική προκοπή. Ενός λαού που, τέσσερα χρόνια, στέναζε κάτω από το φασιστικό ζυγό του Μεταξά. Κι όμως, τούτης της γης οι κολασμένοι ήταν αυτοί που σάλπισαν πρώτοι το μήνυμα της αντίστασης ενάντια στον ξένο και ντόπιο φασισμό. Λίγες ώρες μετά την φασιστική επίθεση στην ελληνοαλβανική μεθόριο ο δεσμώτης ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης θύμισε στους έλληνες εργάτες το καθήκον τους:

Ανοιχτό Γράμμα

Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένας λαός που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είνε και θα είνε μια καινούρια Ελλάδα, της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάνε νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα 31 του Οχτώβρη 1940

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ

Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή. Ο κομμουνιστής ηγέτης «τιμήθηκε» γι’ αυτή του την ενέργεια με την άμεση μεταφορά του στο κολαστήριο του Νταχάου από τους Ναζί που τον παρέλαβαν από τους «έλληνες» του Μανιαδάκη. Όμως, η σπίθα είχε ανάψει.
Οι έλληνες εργάτες πολέμησαν ξυπόλυτοι και πεινασμένοι στα αλβανικά βουνά και πέτυχαν το θαύμα: έτρεψαν τους εισβολείς σε υποχώρηση. Λίγους μήνες αργότερα που η χώρα, νικημένη «σε άνιση μάχη κι αγώνα» από δυο στρατούς έπεσε στα χέρια του ναζισμού, οι ίδιοι «κολασμένοι» ανέβηκαν στα «άπαρτα βουνά» και την ελευθέρωσαν από το γερμανοϊταλικό ζυγό. Επιχείρησαν να το κάνουν και ενάντια στους αγγλοαμερικάνους κατακτητές αλλά αυτή η μάχη ήταν ακόμα πιο άνιση.
Η «καινούρια Ελλάδα, της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό» είναι η διαθήκη που μας άφησαν.
Ο αγώνας αυτός 67 χρόνια τώρα περιμένει δικαίωση. Από μας και τα παιδιά μας.


free player from mysplayer.com

Συνέχεια...

Οι ηγέτες της Οχτωβριανής

Ήταν να μην πάρουν φόρα εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Μετά την πανθομολογούμενη δεξιά στροφή των κυβερνήσεων Σημίτη, στο Κίνημα κυριάρχησε η Ποπώτειος στρατηγική του «Εμπρός. Πίσω!».

Με πρωτεργάτες τους δυο Σωματοφύλακες της κυβέρνησης Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ άρχισε μια αντίστροφη πορεία προς το παρελθόν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξανασυναντηθεί με τον σοσιαλισμό. Όμως, άμαθο καθώς είναι και από το σοσιαλισμό και από τα ταξίδια στο χρόνο έφτασε μέχρι την Οκτωβριανή επανάσταση.

Τότε, οι δυο wannabe αρχηγοί θυμήθηκαν την αέναη κόντρα ανάμεσα στα ιδεολογικά ρεύματα των μπολσεβίκων. Ο Λεβ Ναταβίντοβιτς Βενιζέλστάιν συνειδητοποίησε πως είναι η (εις τριπλούν) μετενσάρκωση του Τρότσκι και έντρομος αναγνώρισε στο πρόσωπο του Γγιόργκι Αντρέεβιτς Ντζουγκασβίλι τον Στάλιν. Για του λόγου το αληθές τα επιτελεία των δυο κομισάριων ανέσυραν μια σειρά χαμένων φωτογραφικών ντοκουμέντων που αποδεικνύουν την ομοιότητα.
Λένε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται πότε σαν τραγωδία και πότε σαν φάρσα. Είναι σίγουρο πως βρισκόμαστε στην εποχή της φάρσας. Μοναδικό θύμα των περιστάσεων ο παντέρμος ο σοσιαλισμός αλλά και τα πρόσωπα μιας ιστορικής περιόδου που δεν κατάφεραν να γλυτώσουν από την ξεφτίλα του αγοραίου μάρκετιγκ. (Ευτυχώς τους γλύτωσε ο Βλαδίμηρος, εκτός αν τον κρατούν για το τέλος).





Μετά από αυτό, ό,τι κι αν συμβεί στις 11 Νοέμβρη, δικαιούμαστε να αφιερώσουμε στο νέο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ένα παλιό σύνθημα που στόχευε τους αριστεριστές στα φοιτητικά αμφιθέατρα:
Εσύ είσαι ο ηγέτης της Οκτωβριανής
Και όχι ο Λένιν ο ρεφορμιστής!

Συνέχεια...

Ένα διαφορετικό chain letter

Κατά καιρούς όλοι μας έχουμε λάβει e- mails που μας καλούν να τα προωθήσουμε σε φίλους και γνωστούς. Αυτά τα chain letters μας υπόσχονται καλή τύχη αν δεν σπάσουμε την αλυσίδα ή μας απειλούν με τις πληγές του Φαραώ αν δεν τα προωθήσουμε στον περίγυρο μας.
Ένας καλός μου φίλος μου έστειλε τη δική του άποψη γι’ αυτά. Είναι άκρως ενδιαφέρουσα και την παραθέτω.

«Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους μου έστελναν e- mail , γιατί:.

1. Σταμάτησα να πίνω Coca Cola, αφού έμαθα ότι χρησιμοποιείται για να καθαρίζουν τους λεκέδες στα WC .

2. Δεν πάω πλέον κινηματογράφο, για να μην κάτσω σε κάθισμα που ίσως να έχει καρφίτσα που φέρει τον ιό του AIDS .

3. Μυρίζω άσχημα, αφού δεν βάζω πλέον αποσμητικό διότι ίσως μου προκαλέσει καρκίνο.

4. Δεν παρκάρω πλέον το αυτοκίνητό μου στα supermarkets , διότι ίσως κάποιος μου δώσει να δοκιμάσω κάποιο άρωμα για να με ληστέψει αργότερα.

5. Δεν απαντώ το κινητό μου, διότι ίσως μετά μου πουν να πάρω σε κανένα παράξενο νούμερο και μου έρθει μετά ο λογαριασμός με κλήσεις σε Ουγκάντα, Σιγκαπούρη ή Τόκιο.

6. Δεν πίνω πλέον ποτά από τενεκεδάκι, διότι φοβάμαι ότι ίσως μου προκαλέσουν κάποια ασθένεια.

7. Όταν βγαίνω έξω σε κάποιο κλαμπ, δεν κοιτάζω καμία, ακόμα και αν είναι ωραία, διότι ίσως μετά μου δώσει ναρκωτικά, με πάρει σε κάποιο ξενοδοχείο και μου βγάλει το συκώτι για να το πουλήσει στη μαύρη αγορά.

8. Κατέθεσα όλες τις οικονομίες μου στον λογαριασμό της Αmy Bruce, που είναι άρρωστη στο νοσοκομείο, 7.000 περίπου φορές. Είναι αξιοθαύμαστο, αυτό το παιδί είναι 8 χρόνων από το 1995.

9. Έγραψα το όνομά μου περίπου 3.000 φορές σε μια λίστα για να σώσω ένα σπάνιο είδος σκίουρου.

10. Έχω μαζέψει περίπου 3.000 χρόνια με καλή τύχη και έχω πεθάνει 67 φορές από τα chain letters που μου έστειλαν.


Υ.Γ. ΑΝ, ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ,
ΔΕΝ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ Ε-ΜΑΙL
ΣΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 8.500.000 ΑΤΟΜΑ,
ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ ΕΝΑΣ ΜΠΛΕ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΟΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΦΑΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ
ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 17:30!!!»

Συνέχεια...

Αυτός που δεν περπάτησε ποτέ σκυφτός

“Ο άνθρωπος πρέπει να περπατάει

με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο.

Και ο ήλιος πρέπει να κάψει το μέτωπο

και, καίγοντάς το, να το σφραγίσει

με τη σφραγίδα της τιμής.

Όποιος περπατάει σκυφτός,

χάνει αυτή την τιμή”

«Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador).

Δεν υπάρχουν libertadores.

Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους»

Ernesto Che Guevara

Πάνω από 40 χρόνια τα λόγια του ακόμα πυρπολούν.

Hasta la Victoria SIEMPRE

Συνέχεια...

Περί γεννητικών και αστυνομικών οργάνων

Τις προάλλες στου Allu Fun Marx διάβασα ένα καταπληκτικό ασεβές post που αναφερόταν στον Άγιο Αρτέμιο προστάτη των όρχεων και των… αστυνομικών.
Έψαξα και βρήκα δυο ΑΛΗΘΙΝΕΣ αστυνομικές αναφορές που ρίχνουν φως (ιδιαίτερα η δεύτερη) στην παράξενη αυτή σχέση γεννητικών και αστυνομικών οργάνων.
Απολαύστε τις.

Η πρώτη γράφτηκε το 1883 από τον αστυνομικό διοικητή Δημητσάνης:

«ΔΙΑΤΑΓΗ ΥΠΕΝΩΜΑΤΑΡΧΟΥ - ΛΑΓΟΥΔΑΚΗ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Προς άπασας τα Αρχάς του Κράτους, Νομάρχας και Δημάρχους της υπ’ εμέ Αστυνομικής περιφερείας της πόλεως Δημητσάνας.

Άρθρον 1^ον . Παρακαλούντες άπαντες και πάσαι όπως μαθαύριον Πέμπτην 6^ην Δεκεμβρίου ε,ε, κατά την πανυγηρικήν εορτήν του Αγίου Νικολάου και επί τη εσχάτη ευκαιρία της συγκεντρώσεως των ξένων, οι κάτοικοι της δικαιοδοσίας μου εκτελώσι γενικήν καθαριότητα των δρόμων της εγχωρίου ταύτης Κωμοπόλεως.

Άρθρον 2^ον. Να ενώσωσι δια στερών αλύσεων τους κύνας και τους σκύλους και άπαντα τα κοκοποιά στοιχεία τα τυχόν δυνάμενα να προσβάλουσι την εγχώριον αιδώ.

Άρθρον 3^ον. Να θέσωσι φίμωτρα ανά τα στόματα των φωνασκούντων εμψύχων ζώων και κτηνών διαφόρων καταγωγών γένους και φύσεως ή και ανθρωπογυναίων ακαταλλήλου συμπεριφοράς εις ξένους, κατά την υπερτελουμένην ενθάδε πανύγηριν.

Άρθρον 4^ον. Να εμποδισθούν βία το γκάρισμα των όνων και μουλαριών, το χλιμίντρισμα των ίππων και των γαλών δηλαδή των κατσουλιών.

Άρθρον 5^ον. Θα τους πεθάνω δι άρθρων. Τι νομίζουν πως είναι οι αυγοπώλαι, φαρμακοπώλαι, καπνοπώλαι, οινοπώλαι, σιδηροπώλαι, λαχανοπώλαι, εστιάτορες οπωροπώλαι μη εξαιρουμένων και των γνωστών εν γένει εμπορευομένων. Να τηρήσουν άκραν κάθαρσιν, καλήν ζύγισιν αρίστην ποιότητα και να σκευάσουν δικαιοστάσιον των ζυγαριών των, των σταθμών και μέτρων, προς τα συμφέροντα της υπηρεσίας. Οι παραβάται του διατάγματος τούτου τιμωρηθήσονται κατά το άρθρον 72 της Αστυνομικής ταύτης διατάξεως και του άρθρου 272 του Ποινικού Νόμου, περί βλάβης των ηθών και τιμής.

Άρθρον 6^ον. Απαγορεύεται το πλύσιμον εν τη θαλάσση άνευ αδείας (Η Δημητσάνα ως γνωστόν απέχει εκατοντάδας χιλιόμετρα από την θάλασσαν). Επίσης η είσοδος αμφοτέρων των γενών και ουδετέρων εις θερμούς λουτήρας καθόλην την διάρκειαν της εορτής. Ωσαύτως η διανυκτέρευσις και μετάβασις προς ρεμβασμόν εις τους πρόποδας της θαλάσσης, και παρά τας θάλασσας αμφοτέρων των γενών προς αποφυγήν εκουσίου απαγωγής μεταξύ των.

Άρθρον 7^ον. Όσοι παρ’ εμού οφθώσι και των οργάνων μου εργολαβούντες άρρενες μετά θηλέων, θέλουσι ραβδισθεί ανελλειπώς εν τω κρατητηρίω.

Άρθρον 8^ον. Απαγορεύεται η διέλευσις ανθρώπων επί κτηνών προς αποφυγήν καταπατήσεως ποδών ως και από ρυτήρος ελαύνοντος πόδας των κτηνών και ως λόγου χάριν είδον άρρενα τινά σπεύδοντα, ψιτ, ψιτ, ψιτ όπισθεν θηλέου τινός ούτινος οι πόδες ηστόλισαν και κατεπάτησαν την αισθήτα του ποδός ταύτης και ας είναι άλλην ημέραν θα εξετάσω δια το σπουδαίον τούτον ζήτημα, Και δια να είμεθα εντάξει, οι παραβάται θα διώκονται βάσει του άρθρου 1072 του Ποινικού Νόμου.

Άρθρον 9^ον. Το κλείσιμον των καταστημάτων κηρίων και ευχών την δύσιν του ηλίου, των οινοπωλείων την 11^ην της νυκτός των δε θεαμάτων την 12^ην μεταμεσονυκτίου, πλην του Δημοσίου θεάματος της Καραγκιοζαρίας, την πρωΐαν, περί το λυκαυγές τουτέστιν άμα τη εμφανίσει του ηλίου εις την Γην των αβδηριτών κοινοτήτων. Και αυτό διότι θα παρίσταται ο υποφαινόμενος εν μεγάλη στολή και παρασημοφορία.

Άρθρον 10^ον. Απαγορεύονται σεισμικαί δονήσεις προς αποφυγίν καταπλήξεως του λαού και χάριν της τηρήσεως αναψυχής.

Άρθρον 11^ον. Απαγορεύεται ενώπιον ξέων η μαγκουροφορία, ο πυροβολισμός δια διμούτσινης, το απότομο βήξιμον, η εκκαθάρισι επιτρεπομένου τούτου εν απομακρυσμένη συνοικία και περί λύχνων αφάς, όπως λέγανε οι Παπούδες μας.

Άρθρον 12^ον. Απαγορεύεται το συνομιλείν εντός του λουτήρος με άτομα εις άλλους λουτήρας, ως και το τάραγμα του ύδατος δι αερίων (αφεδρωνοκρουσιών).

Άρθρον 13^ον. Απαγορεύεται κατά το ουρείν το παίξιμο του κρέατος.

Άρθρον τελευταίον. Περί μεσημβρίαν ψαλήσεται μεγάλη παράκλησις, προς απομάκρυνσιν πάσης ασθενείας ζών, ανθρώπων, γυναικών, περονοσπόρων ποδάγρας κ.λ.π. Η εκτέλεσις της παρούσης ανατίθεται εις τα υπ’ εμέ όργανα.

Εν Δημητσάνι τη 3 Δεκεμβρίου 1883

Ο Αστυνομικός Διοικητής

ΕΜΜ. ΛΑΓΟΥΔΑΚΗΣ

Υπενωματάρχης»

Το δεύτερο έγγραφο είναι η γραπτή αναφορά του Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμου του Κιλκίς στις 7 Απριλίου 1923:

«Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε “σταθείτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” και απαντησάντων “κλάστε μας τ’ αρχίδια”, απέδρασαν».

Συνέχεια...

Όνειρο ζω και μη με ξυπνάτε!

ΝΑΙ ΡΕ ΘΡΥΛΕ!!!

Θέλω να τ' ακούω

free player from mysplayer.com

	Βαθμοί	Τέρματα
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ	4	4 – 2
Ρεάλ Μαδρίτης	4	4 – 3
Λάτσιο	2	3 – 3
Βέρντερ Βρέμης	0	2 - 5

Συνέχεια...

La lucha continua

Πολύ μεγάλη συζήτηση έγινε για τον τρόπο που πολλά ΜΜΕ κάλυψαν την προεκλογική περίοδο. Τι ανέδειξαν και τι απέκρυψαν. Ποιους ανέδειξαν και ποιους απέκρυψαν.
Αμέσως μετά τις εκλογές, τα φοβερά θέματα που «έπαιξαν» και συνεχίζουν να «παίζουν» στα κανάλια είναι: Η κρίση (με ή χωρίς εισαγωγικά) στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τα νέα μοντελάκια των νέων εθνοπατέρων και εθνομητέρων και οι πολιτικές ανησυχίες των καλλιτεχνών μας.

Πρόσφατα, ξεσκαρτάροντας τα αρχεία μου, βρήκα μια επιστολή. Γράφτηκε πριν 5 χρόνια, το Νοέμβρη του 2002. Απευθύνεται προς τον Πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ. Συντάκτης της ο αδικοχαμένος δημοσιογράφος των «Νέων» (παλιός φίλος και κάποτε συνεργάτης) Γιάννης Ε. Διακογιάννης. Νομίζω πως αξίζει να της ρίξουμε μια προσεκτική ματιά. Δεν έχει χάσει καθόλου την επικαιρότητα της.

«Αγαπητέ κύριε πρόεδρε. Θα ήθελα να επαναφέρω μία πρόταση, την οποία σας είχα κάνει πριν από ένα χρόνο και αφορούσε στη διοργάνωση ενός διεθνούς συμποσίου με θέμα "ΜΜΕ και Πόλεμος". Οι εξελίξεις στο Κυπριακό, αλλά και το θέμα της τρομοκρατίας, όσα ζήσαμε όλοι μας τους τελευταίους μήνες, ίσως δίνουν τη δυνατότητα της διεύρυνσης αυτής της συζήτησης. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, αυτό το διεθνές συμπόσιο, με τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων παραγόντων των Μέσων Ενημέρωσης και της Πολιτικής, να αφορούσε "Τα ΜΜΕ στα μεγάλα θέματα". Πρόσφατα ερεθίσματα προέρχονται: Πρώτον, από το θέμα της τρομοκρατίας και τον συνεχή βομβαρδισμό της κοινής γνώμης με "ειδήσεις" απίθανης προέλευσης, που συσκότισαν, παρά φώτισαν την υπόθεση και παραπλάνησαν σε πολλές περιπτώσεις την κοινή γνώμη, την ώρα που ένα τεράστιο εθνικό ζήτημα - το Κυπριακό - βρισκόταν σε εξέλιξη, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Το "αστείο" στην "ιστορία" της τρομοκρατίας είναι ότι, ενώ η κοινή γνώμη "δέχτηκε" για μήνες απίστευτες "πληροφορίες", και θα μπορούσε πλέον, λόγω της επικείμενης δίκης, από "πρώτο χέρι" να μάθει τι συνέβη, από "πρωταγωνιστές" όλων των πλευρών της υπόθεσης, ο κόσμος (αναγνώστες, τηλεθεατές, ακροατές) βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα νομοσχέδιο που βάζει απίθανους φραγμούς στη ροή πληροφόρησης. Δεύτερον, από την κάλυψη (από τα ΜΜΕ) του Κυπριακού ίσως θα πρέπει να συζητηθεί π.χ. εάν "πουλάνε" περισσότερο δημοσιογραφικές εκπομπές με καλλιτέχνες "σκυλάδικων" από συζητήσεις για το Κυπριακό. Όπως, επίσης, θα είχε ενδιαφέρον να συζητηθούν θέματα παρεμπόδισης της ελεύθερης ροής πληροφόρησης για ένα τόσο μεγάλο εθνικό ζήτημα. Ασφαλώς, με το θέμα αυτό συνδέονται και ορισμένα ζητήματα, που άπτονται και του ίδιου του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και που σ' ένα τέτοιο συμπόσιο θα έπρεπε να θιγούν, λόγω της μεγάλης σχέσης τους. Άλλωστε, για μία κοινότητα 3.000 δημοσιογράφων θα είχε ενδιαφέρον να καταγραφούν ορισμένες "ιστορίες", οι οποίες έχουν για πρωταγωνιστές κάπου το 1 - 3% από αυτούς, μία πολύ μικρή "ομάδα", η οποία δίνει το "χρώμα" στην ενημέρωση του ελληνικού λαού. Εσείς, κύριε πρόεδρε, και το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ γνωρίζετε ασφαλώς απείρως περισσότερα από εμένα γύρω από αυτά τα ζητήματα - λόγω μακράς διακονίας στα ΜΜΕ - τα οποία θα μπορούσαν να συζητηθούν στα πλαίσια ενός τέτοιου συμποσίου. Θα μπορούσα κι εγώ - κάνοντας μερικές αφαιρέσεις έτσι ως υπόθεση εργασίας - να πω ότι σε μία φανταστική χώρα, ας την αποκαλέσουμε "Σουαζιλανδιστάν", ίσως θα είχε ενδιαφέρον να μάθει η κοινή γνώμη ορισμένα ζητήματα.
Π.χ. εάν, πώς και γιατί μπορεί ένα κόμμα που έχει ζητήσει και έχει λάβει στοιχεία, μέσω της κοινοβουλευτικής οδού, για ορισμένους "προπαγανδιστές, κρατικοδίαιτους δημοσιογράφους", να τα αποκρύπτει από το Κοινοβούλιο. Εάν μπορεί ένα άλλο κόμμα να διαφθείρει και να εξαγοράζει ορισμένους για να ποδηγετεί την κοινή γνώμη, να τρομοκρατεί και να περιθωριοποιεί ουσιαστικά την πλειονότητα του δημοσιογραφικού κόσμου και να αποκρύπτει την αλήθεια από το λαό.
Εάν και πώς μπορεί να ασκούν έλεγχο της εξουσίας εκείνοι που την υπηρετούν, αντί αδρής αμοιβής από πολλές "κρυφές" και "φανερές" θέσεις της.
Εάν και με ποιο τρόπο μπορούν να διοχετεύονται μυστικά κονδύλια σε ορισμένους δημοσιογράφους, την ίδια ώρα μάλιστα που αξιόλογοι συνάδελφοί τους είναι άνεργοι ή αντιμετωπίζουν την απειλή της απόλυσης ή "ζουν" με χαμηλότατες αποδοχές.
Εάν και πώς μπορεί να αποκρύπτεται το πραγματικό "πόθεν και πώς έσχες" των λειτουργών των ΜΜΕ.
Φυσικά, τα θέματα που παραπάνω έθεσα αφορούν σε μία φανταστική χώρα, την οποία όλως τυχαίως αποκάλεσα "Σουαζιλανδιστάν". Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ θα μπορούσε για ένα τέτοιο μεγάλο συμπόσιο να θέσει τις δικές του πτυχές και παραμέτρους για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα, για την οποία όλοι - φαντάζομαι - θέλουμε να μην αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα. Ας ανοίξει, λοιπόν, μία δημόσια συζήτηση. Νομίζω ότι αυτό θα βοηθούσε στην ελευθεροτυπία και στη δημοκρατία. Με εκτίμηση».

ΥΓ: Ο Γ. Ε. Διακογιάννης έφυγε στις 16/12/2006 νικημένος από τον καρκίνο. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του ασχολήθηκε με το blogging. Έφτιαξε ένα blog http://diakogiannis.blogspot.com/. Πρόλαβε μόνο να γράψει ένα post: La lucha continua (Ο αγώνας συνεχίζεται).

Συνέχεια...