Η περίοδος του blogspot τελείωσε.
Τους ευχαριστώ πολύ, αλλά τώρα...
πάμε γι άλλα.
Εσείς μην ανησυχείτε. Δε χανόμαστε.
Τα πήρα όλα κι έφυγα.
Παλιά και νέα posts θα τα βρείτε στο
www.ametanohtos.gr
Τα λέμε εκεί.
ΥΓ: Τα σχόλια εδώ έχουν απενεργοποιηθεί.
Λειτουργούν κανονικά στη νέα διεύθυνση.
Αμέσως μετά την άλωση, ο ανώτατος κλήρος παίζει το ρόλο του στυλοβάτη της Οθωμανικής εξουσίας και διώκει όσους την αμφισβητούν. Ο υπέρμαχος της «ανθενωτικής» άποψης (που συνοψίζεται στο δόγμα «προτιμότερο το Οθωμανικό σαρίκι από τη λατινική κουκούλα») Γεννάδιος γίνεται ο εκλεκτός πατριάρχης του Μωάμεθ του Πορθητή. Για να διασφαλίσει την υποταγή των «Ρωμαίων» στο Οθωμανικό σαρίκι, επιχειρεί να τους αποκόψει από την ιστορική συνέχεια τους διακηρύσσοντας ότι «δε θα έλεγα ποτέ ότι είμαι Έλληνας, γιατί δε σκέφτομαι όπως άλλοτε σκέφτονταν οι Έλληνες». Στα βήματα του κινούνται επί 4 αιώνες όλοι οι διάδοχοι του στηρίζοντας την εξουσία του κατακτητή και αφορίζοντας (κυριολεκτικά) κάθε προσπάθεια αποτίναξης του ζυγού. Όταν ο Ρήγας Φεραίος κηρύσσει την ανεξαρτησία, ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε' και οι αυλικοί του αποφαίνονται πως είναι «διεφθαρμένος τη φρένα». Όταν ο Φεραίος δολοφονείται, «άνθρωποι του Θεού» σαν το Μητροπολίτη Ιωαννίνων εκφράζουν την αγαλλίασή τους δηλώνοντας πως ο Ρήγας και οι σύντροφοί του «εσκόπευον να κάμουν επανάστασιν κατά του κραταιωτάτου Σουλτάνου αλλ' ο μεγαλοδύναμος Θεός τους επαίδευσε κατά τας πράξεις των με τον θάνατον όπου τους έπρεπε». Οι δεσποτάδες ξεπερνούν τον εαυτό τους όταν αφορίζουν την ίδια την Επανάσταση. Το Μάρτη του 1821 το κίνημα του Υψηλάντη και του Σούτσου ξεδιπλώνεται στη Μολδοβλαχία. Το ιερατείο, θέλοντας να διατηρήσει τα προνόμιά του, συσκέπτεται υπό την καθοδήγηση του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ και αποφαίνεται ότι ο Υψηλάντης και ο Σούτσος: «... αμφότεροι αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν ματαιόφρονες εκήρυξαν του γένους την ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους (...) έγινε γνωστή εις το πολυχρόνιον κράτος η ρίζα και η βάσις όλου αυτού του κακοήθους σχεδίου. Με τοιαύτας ραδιουργίας εσχημάτισαν την ολεθρίαν σκηνήν οι δύο ούτοι και τούτων συμπράκτορες φιλελεύθεροι, μάλλον δε μισελεύθεροι, και επεχείρησαν έργον μιαρόν, θεοσταγές και ασύνετον, θέλοντες να διακηρύξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας (...) Αντί λοιπόν φιλελευθέρων εφάνησαν μισελεύθεροι, και αντί φιλογενών και φιλοθρήσκων εφάνησαν μισογενείς, μισόθρησκοι και αντίθετοι, διοργανίζοντες, φευ, οι ασυνείδητοι με τα απονενοημένα κινήματά των την αγανάκτησιν της ευμενούς κραταιάς βασιλείας (...) Διά τούτο προκαταλαμβάνοντες εκ προνοίας εκκλησιαστικής, υπαγορεύομεν πάσιν υμίν τα σωτήρια, και (...) συμβουλεύομεν και παραινούμεν και εντελλόμεθα και παραγγέλλομεν πάσιν υμίν τοις κατά τόπον αρχιερεύσι, τοις ηγουμένοις των ιερών μοναστηρίων, τοις ιερεύσι των εκκλησιών, τοις πνευματικοίς πατράσι και ενοριών, τοις προεστώσι και ευκατάσταταις των κωμοπόλεων και χωρίων και πάσι απλώς τοις κατά τόπον προκρίτοις, να διακηρύξητε την απάτην των ειρημένων κακοποιών και κακόβουλων ανθρώπων και να τους αποδείξητε και να τους στηλιτεύσητε πανταχού (...) Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισήτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία και το γένος τούς έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ' αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των θείων νόμων και κανονικών διατάξεων... αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και ασυγχώρητοι και μετά θάνατον (...)». Τον αφορισμό υπογράφουν οι μητροπολίτες Ιεροσολύμων, Καισαρείας, Νικομήδειας, Δέρκων, Ανδριανουπόλεως, Βιζύης, Σίφνου, Ηρακλείας, Νικαίας, Θεσσαλονίκης, Βέροιας, Διδυμοτείχου, Βάρνης, Φαναρίου, Ναυπάκτου, Χαλκηδόνος, Τυρνάβου και, φυσικά, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Πολλοί αγιογράφοι μετέπειτα επιχείρησαν να αγιοποιήσουν τον Γρηγόριο όταν εκείνος απαγχονίστηκε δικαιολογώντας όλα τα παραπάνω και «λησμονώντας» πως ο απαγχονισμός του δεν ήταν η ποινή για την «επαναστατική» του δράση αλλά μέσο εκφοβισμού των «ραγιάδων». Αντάξιος εκπρόσωπος της «ιερής αρχής» στην Πελοπόννησο είναι και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ο οποίος στηρίζει την εξουσία των πασάδων και των προκρίτων αποτελώντας τροχοπέδη για τους Φιλικούς, Ειδικά, ο Γρηγόρης Δικαίος, γνωστότερος ως «Παπαφλέσσας» εξοργίζει τον ανώτατο κλήρο, χαρακτηρίζεται από τον Γερμανό «άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλου φροντίζων ειμή τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους» και απειλείται ακόμα και με αποσχηματισμό και αφορισμό. Αυτοί είναι οι «αγώνες» των δεσποτάδων για να μη φορά φέσι ο ελληνικός λαός. Αυτών των «αγώνων» συνεχιστής είναι και ο Άνθιμος «φροντίζων τινί τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους». Και τη συλλογική του μνήμη κάνοντας το άσπρο μαύρο. Ή (όπως αρέσκονταν να κάνει ο κλήρος το Μεσαίωνα) βαφτίζοντας το κρέας «ψάρι» και το ραγιαδισμό «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα». Εμείς δεν έχουμε κανένα σχόλιο γι’ αυτούς. Ας αφήσουμε να τους σχολιάσει ο Ιησούς της Ναζαρέτ τον οποίο τάχα μιμούνται και διακονούν: «Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι ΥΠΟΚΡΙΤΑΙ» !!!
Τελικά ο άνθρωπος εκτός από επικίνδυνος πατριδοκάπηλος είναι και επιλήσμων ή νομίζει πως εμείς δεν έχουμε μνήμη. Ο λόγος για τον «άγιο» Θεσσαλονίκης Άνθιμο. Τον «στρατηλάτη» που ονειρεύεται επελάσεις στα Σκόπια για «απελευθέρωση» του «σκλαβωμένου κομματιού» της Μακεδονίας.
Σήμερα ο Μακεδονάρχης (όπως τον αποκαλεί ο «ΣΤΟΧΟΣ») ξαναχτύπησε στο MEGA. Δήλωσε πως «αν δεν υπήρχαν οι δεσποτάδες (σαν κι αυτόν;) ακόμα θα φορούσατε φέσι» !!!
Ο Κ. Μητσοτάκης θεωρούσε πως η λήθη του λαού επέρχεται μετά μια δεκαετία. Ο κος Άνθιμος πίστεψε πως 2 αιώνες είναι υπεραρκετοί (βοηθούντων και των σχολικών εγχειριδίων) για να αλλοιώσουν τη μνήμη του λαού. Και είπε την κοτσάνα του.
Επειδή, δυστυχώς για τον Μακεδονάρχη και τους ομοίους του υπάρχει ακόμα μνήμη και (ακόμα χερότερα) ντοκουμέντα, ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στον «εθνοσωτήριο» ρόλο των δεσποτάδων στις προσπάθειες του λαού να αποτινάξει το… φέσι.
Από τότε που πρωτοκολύμπησα στο πέλαγος του blogging ένα πράγμα άργησα να κατανοήσω και ποτέ δε σταμάτησα να σιχαίνομαι: τα trolls. Ξέρετε, εκείνους τους γλοιώδεις κομπλεξικούς που εισβάλλουν σε blogs για να τα γεμίσουν με περιττώματα. Άλλοι τους ανέχονται, άλλοι τους υπομένουν κι άλλοι τους αποκλείουν από τα blogs τους. Και η ζωή συνεχίζεται.
Καλά, όταν κάποιο σιχαμένο troll εισβάλλει στο χώρο σου μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Τι γίνεται, όμως, όταν σουλατσάρει σε χώρο φίλων σου; Αυτή τη νέα για μένα κατάσταση βίωσα χτες. Περνώντας από το blog της φίλης μου Παρτιζάνας είδα το τελευταίο της ποστ που είχε μάλλον αγαπησιάρικο περιεχόμενο (όσο κατάλαβα από τα λίγα ποντιακά που ξέρω). Μπαίνοντας να αφήσω ένα μάλλον πειραχτικό σχόλιο, είδα συνομιλία με ένα troll το οποίο εντελώς ξαφνικά και χωρίς κανένας να φέρει τη συζήτηση γύρω από το θέμα (στο στυλ: «Τι κάνεις Γιάννη;» «Κουκιά σπέρνω») αναφερόταν με υβριστικούς χαρακτηρισμούς στον…. Νίκο Ζαχαριάδη.
Η διάθεση μου άλλαξε και ζήτησα με εντελώς οργισμένη διάθεση από την administrator να σβήσει το (και άσχετο) σχόλιο μαζί με το δικό μου που τον έβριζε. Η φίλη μου αρνήθηκε. Η απόφαση ήταν ακαριαία και πολύ οδυνηρή. Αποχώρησα από τη συζήτηση και από το blog το οποίο αφαίρεσα κι από τα links μου.
Πες τε με υπερβολικό, μυγιάγκιχτο, ό,τι θέλετε.
Όμως, δε σημαίνει πως μαζί με τους φίλους σου πρέπει να ανέχεσαι και τα ΣΚΑΤΑ που κολλούν στα παπούτσια τους όσο κι αν εκείνοι λατρεύουν τη μυρωδιά τους. Στο δίλημμα: «φίλος με σκατά στα παπούτσια» απαντώ «καθαρός έστω και μόνος».
Η "πέτρα του σκανδάλου", ο Νίκος Ζαχαριάδης έλεγε πως «την τιμή κανένας δε μπορεί να σου την αφαιρέσει. Την τιμή μπορείς μονάχα να τη χάσεις». Κι εγώ διάλεξα την τιμή μου ως κομμουνιστή. Κι ας έχασα μια φίλη και συναγωνίστρια.
Η παρακάτω ιστορία αποτελεί μνημείο «ελευθερίας του λόγου» και θάκανε κι αυτόν ακόμα τον Γιόζεφ Γκαίμπελς να ριγήσει συγκινημένος από τα βάθη της κόλασης.
Το στόρι:
Σε site «ελεύθερης γνώμης» δημοσιεύεται συνέντευξη στελέχους διαφημιστικής εταιρίας. Λίγες μέρες μετά, στη στήλη σχολίων blogger αφήνει ένα σχόλιο στο οποίο εκφράζει την αισθητική αντίθεση στο πνεύμα της συγκεκριμένης διαφημιστικής εταιρίας. Σωστή ή όχι, είναι μια άποψη από κείνες που συνήθως πυροδοτούν συζητήσεις υποστηρικτών ή διαφωνούντων.
Η ομάδα των «ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών μπλόγκερς» επικοινωνεί με τη συγγραφέα του σχολίου και της ζητά να αφαιρέσει το σχόλιο επειδή είναι προσβλητικό και συκοφαντικό (προσέξτε «δημοκρατία»: δεν της το κόβουν, της ζητούν να το ΚΟΨΕΙ Η ΙΔΙΑ). Εκείνη αρνείται επικαλούμενη το δικαίωμα της γνώμης και τη δυνατότητα αντιλόγου. Σε λίγα λεπτά το σχόλιο κατεβαίνει και ο επιχειρούμενος διάλογος μετατρέπεται ξανά σε μονόλογο νεκροταφείου (Ναι! Σωστά καταλάβατε. Έκλεισε η δυνατότητα σχολιασμού στο συγκεκριμένο θέμα).
1 Ελευθερία άποψης υφίσταται μόνο αν οι απόψεις σας ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ με τις δικές μας. Αν όχι, είστε μίζεροι και βδελυροί συκοφάντες.
2 Τώρα που το blogging έγινε «μόδα» και οι bloggers «κίνημα» δε μας χαλάει να φιλάμε το χέρι (= ελεύθερη άποψη) που (προς το παρόν) δεν μπορούμε να δαγκώσουμε. Τους ενσωματώνουμε μια χαρά στα μέτρα του κοπαδιού φροντίζοντας διακριτικά να ξεκόβουμε τα «κατσίκια».
3 Ακόμα και στο «ελεύθερο» και «ερασιτεχνικό» διαδίκτυο μπορούμε να προβάλουμε τις «αξίες» της πλαστικής κοινωνίας οι οποίες είναι θέσφατα και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.
4 Μην έχετε ενοχές. Λογοκρίνετε ελεύθερα. Υπάρχει και «ιδεολογική» τεκμηρίωση από το δημιουργό του site «ελεύθερης γνώμης» ο οποίος λίγους μήνες πριν δήλωνε:
«... Η διαδικτυακή έκρηξη είναι ακόμη πιο σαρωτική από ό,τι έχουμε συνειδητοποιήσει -κάθε απόπειρα λογοκρισίας δεν αφορά πια τον λογοκριμένο, χαρακτηρίζει μόνο τον λογοκριτή. Αυτό είναι μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία της έκφρασης, ένα είδος εφαρμοσμένης αναρχίας με την καλή έννοια: όλοι λένε αυτό που θέλουν, όπως θέλουν, όποτε θέλουν. Κι αυτό ιστορικά δεν έχει γυρισμό, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει. Μας αρέσει; Μάλλον ναι υπό όρους... όχι σε όλες τις λογοκρισίες. Τότε που υπήρχαν πέντε εφημερίδες και δύο κρατικά κανάλια, αυτό το σύνθημα είχε νόημα. Τώρα δεν έχει κανένα. Επιπλέον: αυτό δίνει χώρο στα ανώνυμα φασιστοειδή και στους ανώνυμους λούμπεν να δράσουν ανενόχλητοι. Άσε που ούτε η λέξη "λογοκρισία" είναι κυριολεκτική πια. Αν διαγράψω ένα φασίζον ρατσιστικό σχόλιο από το μπλοκ μου, δεν στερώ πια από κάποιον την ελευθερία να το εκφράζει. Μπορεί να το εκφράσει σε χιλιάδες άλλους τόπους. Απλώς δεν θέλω να κοπρίσει το σπίτι μου. Απλώς του βάζω πόρτα. Απλώς διαλέγω με ποιους πάω και ποιους αφήνω. Υπό αυτή την έννοια, είμαι υπέρ της "λογοκρισίας". Όταν κάτι με προσβάλλει ή με ενοχλεί, το σβήνω. Χωρίς ανεδαφικές ενοχές. Και αυτό κάνουν όλοι, είτε το παραδέχονται είτε όχι. Και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Η λογοκρισία είναι ένα πρόβλημα ξεπερασμένο στον δυτικό κόσμο. Άλλα είναι τα προβλήματά μας».
Μπουμπούκι ο μπαγάσας, ε;
Το συμπέρασμα:
Άσε μας ρε ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΕ που ανακάλυψες τώρα την Αμερική! Λες και το σύστημα θα σου πρόσφερε απλόχερα τα υλικά για να το υπονομεύσεις. Αυτά μπορεί να σου τα πουλήσει (όταν δεν έχει άλλο προϊόν για εκποίηση) αλλά ΤΣΑΜΠΑ δε θα στα δώσει ΠΟΤΕ!!! Προς το παρόν επιχειρεί το Blogging for money για να κερδίσει money for (selling) nothing.
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι ένα σχόλιο στο ποστ «LIFO, πόσο free press είσαι?» όπου η NIEMANDSROSE διηγείται την περιπέτεια της. Προτίμησα να τα πω ως εισαγωγή πριν το δείτε.
Έπρεπε να περάσουν 12 αγωνιστικές, να τελειώσουν οι υποχρεώσεις στα ευρωπαϊκά σαλόνια για να συγκεντρωθούμε και στο πρωτάθλημα των «αλωνιών» και να κόψουμε το βήχα στους κάθε λογής μνηστήρες.
Η πολυδιαφημισμένη πρωταθλήτρια καλοκαιριού νικήθηκε κατά κράτος όχι από την ποδοσφαιρική αξία, αλλά από την «καρδιά του Πρωταθλητή» που λαβώθηκε από τον τραυματισμό του πολυεργαλείου του Λεντέσμα κι έχασε τα νερά του. Πολλά θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει νωρίτερα. Κει που οι μνηστήρες πίστεψαν στο «Χ» ακόμα και το «διπλό», μίλησε η καρδιά του Πρωταθλητή και του Κόκκινου Δράκου που λέγεται ΝΤΑΡΚΟ. Τα υπόλοιπα είναι απλά αντικείμενο αναλύσεων από «αθλητικογράφους» και άλλες «αντιγαυρικές» δυνάμεις.
Η διαφορά νοοτροπίας ανάμεσα στον ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ και τη ΜΙΚΡΗ ομάδα ήταν εμφανής όλη την εβδομάδα που πέρασε (εμπρηστικά πρωτοσέλιδα που τα μισά έλεγαν «τελειώστε τους» και τ’ άλλα μισά μιλούσαν για ενδεχόμενη «διαιτητική σφαγή»). Το σκηνικό ολοκληρώθηκε στο τέλος του αγώνα όταν οι ΝΑΝΟΙ απέδειξαν πως στις νίκες το παίζουν άξιοι ενώ στις ήττες τους «σφάζουν». Από τον «ευρωπαϊκής νοοτροπίας» καραγκιόζη Λορέντζο (που έκανε σα βλαχοδήμαρχος) μέχρι τον Μορέτο που επιδίωξε την κόκκινη κάρτα για να «τεκμηριώσει» την «αδικία». - Τι είχες ΑΕΚ; - Τι είχα πάντα.
Περαστικά τους.
Αφήστε τους να στραβολαιμιάζουν και πάλι κοιτάζοντας από τα κάτω προς τα πάνω.
Μετά από 4 μέρες απουσίας, ο ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ και πάλι κοντά σας. Ξαλαφρωμένος από μια άχρηστη χοληδόχο κύστη και ένα επίσης άχρηστο πέτρωμα.
Τέλος καλό, όλα καλά, λοιπόν.
At last, I am back
LIVE & DANGEROUS
Χαίρομαι που σας ξαναβλέπω όλους.
Λόγοι ανωτέρας βί(δ)ας μας υποχρεώνουν να απέχουμε από τη blogόσφαιρα.
Θα τα πούμε σε λίγες (ελπίζω) μέρες.
Hasta la vista.
Au revoir.
Τα λέμε.
yahoo.gr
