Ακήρυχτος Πόλεμος

«Πώς είναι δυνατόν για τα όπλα να υπάρχει λιγότερο αυστηρή νομοθεσία από τα παιχνίδια;», αναρωτιόταν η «Ουάσιγκτον Ποστ» μετά από ανταλλαγή πυροβολισμών έξω από το Λευκό Οίκο, το Φλεβάρη του 2001.

Η απάντηση έχει άμεση σχέση με το πολύ ισχυρό πολιτικό και οικονομικό λόμπι που εκπροσωπείται από τον λεγόμενο Εθνικό Σύνδεσμο Τυφεκιοφόρων με πρόεδρο τον παλαίμαχο ηθοποιό Τσάρλτον Χέστον (οι μη γνωρίζοντες την αγγλική τον αποκαλούν: Ίστον). Ο Σύνδεσμος τάσσεται υπέρ της ελεύθερης οπλοκατοχής στις ΗΠΑ και συνδέεται με χίλια νήματα με επιχειρηματικούς κολοσσούς, όπως η «Λόκχιντ».

Ακόμα κι όταν η οργάνωση «Ένα εκατομμύριο μαμάδες» κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες, που το 2000 κατέκλυσαν την Ουάσιγκτον ζητώντας «νόμους οπλοκατοχής για ασφαλή παιδιά», το λόμπι της οπλολαγνείας αποδείχτηκε ότι διέθετε ισχυρότερες προσβάσεις στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας. Την ίδια ώρα, σε άλλο σημείο της πόλης είχε διοργανωθεί αντι-διαδήλωση υπέρ της «ελευθερίας χρήσης των όπλων».

Θα μπορούσε να τεθεί το εξής ερώτημα: Η ευρεία κατοχή όπλων στις ΗΠΑ αποτυπώνει το πνεύμα ενός «λαού - πολιτοφύλακα» που έχει επιβάλει κανόνες υπεράσπισης των ελευθεριών του τέτοιους ώστε να αναγκάζεται το κράτος να τους αποδέχεται; `Η πρόκειται για ένα εμπόριο που αντανακλά την ακραία εκμεταλλευτική αγριότητα, που θέλει «ο άνθρωπος (να) είναι λύκος για τον άνθρωπο» και που μόνο προσχηματικά οι εκπρόσωποι του κράτους επικαλούνται την πράγματι υπαρκτή αμερικανική παράδοση της οπλοκατοχής;

Η απάντηση είναι προφανής.

Εύλογο, επομένως, και το επόμενο ερώτημα: Τι κοινωνία είναι αυτή άραγε, όπου σε έναν πληθυσμό 200 εκατομμυρίων Αμερικανών, τα όπλα που υπάρχουν στα αμερικανικά σπίτια υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 195 εκατομμύρια (!), δηλαδή ένα για κάθε Αμερικανό, ανεξαρτήτως ηλικίας!

Πρόκειται προφανώς για μια κοινωνία βουτηγμένη στην «κουλτούρα του φόβου» και του άκρατου ατομισμού. Θα 'λεγε κανείς ότι στο θέμα της οπλοχρησίας και της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, είναι τέτοιος ο εθισμός στη λογική της «Άγριας Δύσης», που έρχεται να επιβεβαιώσει τον αφορισμό του Κλεμανσό όταν έλεγε ότι «η Αμερική είναι η χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή χωρίς να αγγίξει τον πολιτισμό».

Σε μια τέτοια κοινωνία, το πιο απλό πράγμα είναι η αγορά και η κατοχή όπλου. Κάθε είδους όπλου. Ακόμα και όπλα που εκτοξεύουν οβίδες πωλούνται ελεύθερα στους ενδιαφερόμενους πελάτες, όπως αποκαλύφθηκε μετά από ένα τραγικό γεγονός ανάλογο με αυτό στη Βιρτζίνια: τον Απρίλη του 1999 δυο μαθητές σε λύκειο του Κολοράντο είχαν προμηθευτεί όπλα και πυρομαχικά από το σούπερ μάρκετ της περιοχής και τα χρησιμοποίησαν για να εκτελέσουν 13 συμμαθητές τους και στη συνέχεια να αυτοκτονήσουν.

Ένας νόμος που ίσχυε από το 1994 μέχρι το 2004 σχετικά με την οπλοχρησία (ο οποίος χρειάστηκε εφτά χρόνια για να ψηφιστεί) ως μοναδική προϋπόθεση για την αγορά όπλου στις ΗΠΑ όριζε ότι ο αγοραστής θα έπρεπε να είναι άνω των 18 ετών. Την προεκλογική περίοδο του 2004, ακόμα και αυτός ο νόμος σχετικά με την οπλοκατοχή τέθηκε σε αχρηστία αφού η κυβέρνηση Μπους φρόντισε να αποφύγει την ανανέωση της ισχύος του.

Στην πρώτη του συνέντευξη μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Ντόναλντ Άσκροφτ, είχε δηλώσει στο CNN: «Το να φέρουν όπλα οι Αμερικανοί είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους»! Θυμίζουμε ότι ο Άσκροφτ είναι ο ίδιος άνθρωπος που μετά την 11η Σεπτέμβρη είχε δηλώσει πως η Αμερική δεν μπορεί να ασχολείται με «πολυτέλειες», όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ατομικές ελευθερίες, στον «αγώνα της κατά της τρομοκρατίας».

Το αποτέλεσμα της οπλο-λαγνείας είναι ένας πραγματικά «Ακήρυχτος Πόλεμος» (για να θυμηθούμε το ομότιτλο και βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ) στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ σκοτώνονται από πυροβόλα όπλα πάνω από 11.000 άνθρωποι (!) ως αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης οπλοκατοχής και οπλοχρησίας. Πρόκειται, δηλαδή, σε επίπεδο ανθρωπίνων απωλειών, για ...τέσσερις (!) 11ες του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο!

Όπως έλεγε ο Μουρ στο ντοκιμαντέρ του, αυτός ο «ακήρυχτος πόλεμος» στις ΗΠΑ δεν είναι παρά το τίμημα που πληρώνει ο αμερικανικός λαός για τον Νο 1 ιμπεριαλιστή του πλανήτη. Είναι, όπως ισχυριζόταν, η αντανάκλαση στο εσωτερικό της αμερικανικής κοινωνίας - με τη μορφή της αντικοινωνικής «τρέλας» - του τρόμου, του φόβου και της βίας που οι ΗΠΑ σπέρνουν στον κόσμο.