Οι εξοπλισμοί της… ειρήνης

Από την ιστοσελίδα πληροφοριών του ΟΗΕ αντλούμε την πληροφορία:

Περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο είναι ο τζίρος των πολεμικών βιομηχανιών στις πλάτες των πολιτών ολοκλήρου του κόσμου. Ένας τζίρος που αυξάνεται, μια και περισσότερες από 50 κρίσεις καταγράφονται στον πλανήτη και η απειλή του πολέμου και της τρομοκρατίας αποτελεί μόνιμη επωδό του πλανητάρχη και των κυβερνήσεων των πολιτισμένων χωρών. Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια τον χρόνο για όπλα, την ώρα που, όπως αναφέρει η UNICEF, περισσότερα από 5.500 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα σε όλον τον κόσμο από έλλειψη εμβολίων (2.000.000 παιδιά τον χρόνο), όταν με 55 ευρώ εξασφαλίζονται οι απαραίτητες δόσεις εμβολίων πολιομυελίτιδας για την ανοσοποίηση 300 παιδιών. Είναι τραγικό να μαθαίνεις ότι περίπου 34.000.000 νεογέννητα τον χρόνο μένουν απροστάτευτα, μια και δεν εμβολιάζονται.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως και στην Ελλάδα, οι αμυντικές δαπάνες αυξάνονται κάθε χρόνο, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Παρ' ότι αριθμητικά οι εξοπλισμοί μειώνονται, οι δαπάνες αυξάνονται. Αυτό διότι τα νέα οπλικά συστήματα έχουν τεράστιο κόστος σε σχέση με αυτά της περασμένης 20ετίας. Την περίοδο 1985-1999, σύμφωνα με τα στοιχεία, παγκοσμίως υπήρχε μικρή κάμψη, αλλά από το 1999 μέχρι σήμερα οι δαπάνες για τους εξοπλισμούς αυξάνονται.

Το 1999 όλες οι χώρες του κόσμου ξόδεψαν για όπλα και έρευνα 788 δισ. δολ., ενώ σήμερα υπολογίζεται ότι θα πληρώσουν στις πολεμικές βιομηχανίες πάνω από ένα (1) τρισ. δολάρια. Μετά το τέλος του «Ψυχρού Πολέμου» και μέχρι τη δεκαετία του 1980 οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες ακολούθησαν ανοδική πορεία. Έπειτα υπήρξε σχετική πτώση, από το 1990 μέχρι το 1999. Βούτυρο στο ψωμί των πολεμικών βιομηχανιών η 11η Σεπτεμβρίου, που τίναξε στα ύψη τους αμυντικούς προϋπολογισμούς των χωρών με την αιτιολογία της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας.

Από το 1999 μέχρι και σήμερα, σε ό,τι αφορά την παραγωγή και την εξαγωγή οπλικών συστημάτων, παρατηρείται τεράστια αύξηση. Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ το ήμισυ της δημόσιας χρηματοδότησης που διατίθεται για την έρευνα και την ανάπτυξη κατευθύνεται σε στρατιωτικά προγράμματα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι οι εξοπλισμοί στο όνομα της ειρήνης έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τα πηδήματα που γίνονται για την υπεράσπιση της παρθενίας.